De engel met de donkere vleugels.
Maart 1999.

T erugkijkend herinner ik me duidelijk mijn vage gevoelens van onrust met Anna.
Heel subtiel, nauwelijks te benoemen en niet verklaarbaar.
Het was een soort gevoel van dat ik heel goed op Anna moest passen. Dat ze niet in de vijver zou vallen of kwijt zou raken.
Nooit is de gedachte bij me opgekomen dat ze niet gezond zou zijn.
Anna zelf gaf geen enkele aanleiding voor dat onrustige gevoel. Ze volgde ons overal, was geen brokkenpiloot en kende heel goed haar eigen grenzen.
Vaak was daar lijfelijk dat schrikschokje te voelen in mijn hart als ze huilend wakker werd. Dat schrikschokje is nu helemaal weg en op een of andere manier voelt het ook wonderbaarlijk rustig binnenin mij.

De reproductie van de engel boven onze schoorsteen is Marcel al 1 dag na haar dood opgevallen:
"hoe lang hangt die afbeelding daar al?".
Nog niet zo lang. Ergens in januari '99 kocht ik deze poster in Zutphen. Ik had de afbeelding al eens gezien, zo'n twee jaar eerder, maar toen niet gekocht. Ik herinner me duidelijk mijn eerste associatie bij deze poster: die van geboorte. Mooi voor op een babykamer!
De poster is een reproductie van een waterverfschildering van Edward R. Hughes en heeft als titel: 'Night with her Train of Stars '.
Er is een grote engel met donkere vleugels op te zien. Deze engel draagt een kindje en maakt met zijn hand tegen zijn mond het gebaar van 'sst, stil maar '. In zijn kielzog vliegen vele kindertjes met hem mee door de donkere blauwige nacht.
We lijstten deze poster in en hingen hem een paar dagen na aankoop boven de schoorsteen in de woonkamer.
Waarom kocht ik deze poster? Gewoon omdat ik hem mooi vond.

Begin februari verwisselde ik de prent op de kinderkamer. David, Anna en ik bekeken alle oude Lemniscaatkalenders en kozen samen de mooiste eruit.
Op de nieuwe prent is 1 jongetje te zien onder een paraplu. Hij staat in de regen en kijkt naar een groeiende reuzenzonnebloem. Achter zich houdt hij een karretje vast met daarin een heel klein bloempje. Dat laatste detail schrijf ik eerst niet in mijn schrift omdat ik het niet zie.
Maar dan is er bij het wakker worden die gedachte dat het kleine bloempje heel belangrijk is en genoteerd dient te worden.
Het boek waaruit de prent stamt heet: 'Waar is de zon vannacht? '. Later lenen we het een keer uit de bieb en zullen dan ontdekken dat na deze afbeelding in het boek een regenboog te zien is.

<< vorig                  inhoudsopgave                  volgend >>